آزمایشگاه پیوند

Beta-CrossLaps (B-CTx)

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر نتایج
هشدارها

جهت پیگیری درمان با داروهای ضد بازجذب استخوانی (مانند bisphosphonates و هورمون درمانی) در زنان یائسه که برای استئوپورزیس و یا استئوپنی درحال درمان می باشند.

این آزمایش در واقع یک آزمایش کمکی برای تشخیص وضعیت های بالینی است که با افزایش turn over استخوان همراه هستند.

نوع نمونه:

سرم

روش انجام آزمایش:

(ECLIA) Elector Chemi luminescence Immuno assay

آمادگی قبل از آزمایش:

تا 12 ساعت قبل از انجام آزمایش نباید مولتی ویتامین و مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) استفاده شود.
نمونه بایستی درحالت ناشتایی جمع آوری شود.

در انسان استخوان بطور دائم درحال بازسازی است که این کار از طریق پروسه های متناوب تشکیل استخوان و بازجذب استخوان صورت می گیرد. تقریبا 90% از ماتریکس ارگانیک استخوان از کلاژن نوع I تشکیل شده است. طی پروسه بازجذب استخوان، سلولهای استئوکلاست با ترشح یکسری پروتئازهای اسیدی و یا خنثی سبب تجزیه فیبریل های کلاژن به قطعاتی شامل انتهای کربوکسیل کلاژن که C-terminal telopeptide (CTX) نام دارند، می شوند. زمانی که استخوان پیر می شود فرم آلفای آسپارتیک اسید که در CTX وجود دارد به فرم بتا تبدیل می شود و این فرم بتای (B-CTX) CTX در طی پروسه بازجذب استخوان وارد جریان خون می شود و به عنوان یک ماکر اختصاصی تخریب کلاژن نوع I بالغ درنظر گرفته می شود.

افزایش سطح سرمی Beta-CTX در بیماران با افزایش بازجذب استخوان مشاهده شده است.

بسته به نوع کیت و روش انجام آزمایش مقادیر مرجع می تواند متفاوت باشد.

مقادیر مرجع برای مردان:

کمتر از 5 سالگی : 242-1292 pg/ml

5-9 سالگی : 351-1532 pg/ml

10-15 سالگی: 447-2457 pg/ml

16-17 سالگی: 478-1666 pg/ml

18-30 سالگی: 120-946 pg/ml

31-50 سالگی: 93-630 pg/ml

مقادیر مرجع برای زنان:

کمتر از 5 سالگی : 347-1508 pg/ml

5-9 سالگی : 383-1556 pg/ml

10-15 سالگی: 311-1776 pg/ml

16-17 سالگی: 146-1266 pg/ml

قبل از یائیسگی: 25-573 pg/ml

بعد از یائیسگی: 104-1008 pg/ml

افزایش سطح B-CTX نشان دهنده افزایش بازجذب استخوان می باشد. از علل افزایش بازجذب می توان به استئوپورزیس، استئوپنی، بیماری پاژه، هایپرتیروئیدیسم و هایپرپاراتیروئیدیسم اشاره کرد.
در بیمارانی که داروهای ضد بازجذب استخوان مصرف می کنند، یک کاهش 25% یا بیش از آن به نسبت مقدار پایه اندازه گیری شده از B-CTX، پس از 6-3 ماه از درمان نشان دهنده پاسخ درمانی مناسب می باشد.

کاهش عملکرد کلیه ممکن است سبب کاهش دفع B-CTX و به دنبال آن افزایش کاذب در غلظت سرمی این بیومارکر شود.
در افرادیکه آنتی بادی های موشی منوکلونال برای درمان و یا تشخیص دریافت کرده اند ممکن است نتایج غیرطبیعی مشاهده شود.