آزمایشگاه پیوند

Cancer antigen 125 (CA 125)

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر
هشدار ها
رفرانس ها

ارزیابی پاسخ بیماران به درمان سرطان تخمدان
پیش بینی عود سرطان تخمدان
این آزمایش برای غربالگری تشخیص سرطان در جمعیت طبیعی مفید نیست.

آنتی ژن سرطان 125 (CA 125) یک آنتی ژن گلیکوپروتئینی است که به طور معمول در بافتهای حاصل از اپی تلیای کلومیک (تخمدان ، لوله رحمی ، صفاق ، پلور ، پریکارد ، روده بزرگ ، کلیه ، معده) بیان می شود.
CA 125 سرم تقریباً در 80٪ زنان مبتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال پیشرفته افزایش می یابد ، اما دارای حساسیت کمتر از حد مطلوب در مراحل اولیه بیماری است. حساسیت های گزارش شده به طور متوسط 50٪ برای مرحله I و 90٪ برای مرحله II یا بیشتر است.
افزایش سطح سرمی CA 125 در افراد با انواع بدخیمی های غیر تخمدانی از جمله دهانه رحم ، کبد ، لوزالمعده ، ریه ، روده بزرگ ، معده ، مجاری صفراوی ، رحم ، لوله رحمی ، پستان و سرطان آندومتر گزارش شده است.
افزایش سطح سرمی CA 125 در افراد با انواع بیماریهای خوش خیم گزارش شده است از جمله: سیروز ، هپاتیت ، آندومتریوز ، بارداری در سه ماهه اول بارداری ، کیست تخمدان و بیماری التهابی لگن. افزایش سطح در قاعدگی نیز گزارش شده است.

بسته به نوع کیت و روش اندازه گیری مقادیر مرجع می تواند متفاوت باشد.
مردان : تعیین نشده است.
زنان : < 46 U/mL

مطالعات نشان می دهد که افزایش آنتی ژن سرطان 125 (CA 125) به بیش از محدوده مرجع پس از جراحی debulking و شیمی درمانی که بیماری باقیمانده احتمال دارد (با صحت بیش از 95٪). با این حال ، سطح طبیعی عود(بازگشت ) بیماری را رد نمی کند.
مقدار CA 125 که به طور مداوم در حال افزایش است ، نشان دهنده بیماری بدخیم پیشرونده و پاسخ درمانی ضعیف است.
نیمه عمر فیزیولوژیک CA 125 تقریباً 5 روز است.
در بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته که تحت عمل جراحی سلولی و تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند ، نیمه عمر طولانی (> 20 روز) ممکن است با بقای کوتاه مدت عاری از بیماری همراه باشد.

هشدار ها : نتایج را نمی توان به عنوان شواهد مطلق وجود یا عدم وجود بیماری تفسیر کرد.
مارکرهای سرمی برای بدخیمی خاص نیستند و مقادیر ممکن است بسته به روش متفاوت باشد. مقادیر بدست آمده با روشهای مختلف را نمی توان به جای هم استفاده کرد.
برخی از افراد دارای آنتی بادی علیه پروتئین موش (HAMA) هستند ، که می تواند باعث تداخل در آزمایش های ایمنی (ایمونواسی ) شود که از آنتی بادی های موش استفاده می کند. به طور خاص ، گزارش شده است که نمونه های سرمی از بیمارانی که تحت مراحل درمانی یا تشخیصی قرار گرفته اند که شامل تزریق آنتی بادی های مونوکلونال موش است ، ممکن است نتایج غلطی در این روش ها ایجاد کند. نمونه گیری مجدد از بیمار مورد نظر پس از درمان انسداد اضافی ممکن است مشکل را برطرف کند.
هیچ تداخلی از فاکتورهای روماتوئید تا غلظت 1200 IU/ml مشاهده نشده است.
در غلظت های آنتی ژن سرطان 125 (CA 125) تا 50000 IU/ml اثر هوک قابل ملاحضه ای دیده نمی شود.

1. Sturgeon CM, Duffy MJ, Stenman UH, et al: National Academy of Clinical Biochemistry laboratory medicine practice guidelines for use of tumor markers in testicular, prostate colorectal, breast, and ovarian cancers. Clin Chem. 2008 Dec;54(12):11-79
2. Salani R, Backles FJ, Fung MFK, et al: Posttreatment surveillance and diagnosis of recurrence in women with gynecologic malignancies: Society of Gynecologic Oncologists recommendations. Am J Obstet Gynecol.2011 Jun;204(6):466-478
3. The Role of the Obstetrician-Gynecologist in the Early Detection of Epithelial Ovarian Cancer. American College of Obstetricians and Gynecologists. 2011. Committee Opinion Number 477