آزمایشگاه پیوند

Parvovirus B19 Antibodies , IgG and IgM , Serum

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر طبیعی
تفسیر نتایج
هشدارها
منابع

کاربرد:
شناسایی سرولوژیک عفونت اخیر یا گذشته با پاروو ویروس B19
این آزمایش ممکن است برای تخمین وضعیت سرمی (Sero Status) بیمارانِ در معرض خطر عفونت با پاروو ویروس B19 مورد استفاده قرار بگیرد.

نمونه مورد نیاز:
سرم

روش انجام آزمایش:
ELISA

اطلاعات بالینی:
پاروو ویروس B19 عامل ایجاد بیماری پنجم می باشد که معمولاً یک بیماری ملایم همراه با رش های پوستی می باشد. این ویروس بطور غالب از طریق تماس مستقیم و از راه ترشحات تنفسی و بطور معمول در فصل بهار از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.
تماس نزدیکِ بین افراد، عامل گسترش این بیماری در مدارس، مهدکودک و بیمارستان ها می باشد. این ویروس می تواند سبب آسیب به جنین (هیدروپس فتالیس)، بحران آپلاستیک و درد مفاصل شود. عفونت در زمان حاملگی می تواند با خطر انتقال عفونت به جنین همراه باشد و ممکن است به مرگ داخل رحمی منجر شود.
شیوع مرگ داخل رحمی به دنبال عفونت مادر بین 9-1 درصد می باشد. پاروو ویروس B19 غالباً در سلولهای پیش ساز اریتروئیدی تکثیر پیدا می کند. عفونت با این ویروس از طریق ترشحات تنفسی و به ندرت از طریق فرآورده های خونی قابل انتقال می باشد. شیوع آنتی بادی از جنس IgG علیه پاروو ویروس B19 با افزایش سن افزایش پیدا می کند. اغلب عفونت ها با پاروو ویروس B19 در آزمایشگاه از طریق شناسایی سرولوژیک آنتی بادی از جنس IgM و IgG بر علیه این ویروس تشخیص داده می شوند.

مقادیر طبیعی:
مقادیر طبیعی بر اساس نوع کیت و روش آزمایش ممکن است متفاوت باشد.
Negative < 0.8
Borderline = 0.8 - 1.0
Positive > 1.0

تفسیر نتایج:

تفسیر	Parvovirus B₁₉ IgG	Parvovirus B₁₉ IgM
آنتی بادی علیه پاروو ویروس B₁₉ وجود ندارد. در این موارد عفونت حاد با پاروو ویروس B₁₉ نمی تواند کنار گذاشته شود زیرا ممکن است مقدار آنتی بادی هنوز به اندازه قابل شناسایی نرسیده باشد. در چنین مواردی در صورت حضور علائم بالینی، آزمایش بایستی پس از 2 الی3 هفته بر روی نمونه جدید انجام شود.	منفی	منفی
نتایج نشان دهنده این است که فرد در گذشته عفونت با این ویروس داشته است.	مثبت	منفی
در چنین مواردی پیشنهاد می شود که آزمایش بین 10-14 روز آینده مجدداً تکرار شود.	منفی/ مثبت	Equivocal
نتایج نشان دهنده عفونت اخیر با پاروو ویروس B₁₉ می باشد و بایستی درکنار علائم بالینی تفسیر شود.	مثبت/منفی یا Equivocal	مثبت

حضور آنتی بادی از جنس IgM نشان دهندۀ عفونت اخیر با پاروو ویروس B₁₉ می باشد و حضور آنتی بادی از جنس IgG نشان دهندۀ این است که فرد عفونت قبلی با پاروو ویروس B₁₉ داشته است.

هر دو آنتی بادی ازجنس IgM و IgG ممکن است بلافاصله پس از بروز علائم بیماری و یا مدت کوتاهی پس از آن (در عرض 30 روز) به بالاترین مقدار خود برسند. از آنجا که آنتی بادی از جنس IgG ممکن است برای سال ها وجود داشته باشد تشخیص عفونت حاد از طریق شناسایی آنتی بادی از نوع IgM انجام می شود.

هشدارها:
نمونه هایی که قبل از Sero Conversion جمع آوری شود ممکن است برای آنتی بادی IgG و IgM منفی باشند.
تیتر آنتی بادی از جنس IgM پس از مدتی شروع به کاهش می کند و ممکن است نتایج منفی نشان دهد.
شناسایی یا عدم شناسایی آنتی بادی نمی تواند برای بررسی موفقیت یا عدم موفقیت درمان مورد استفاده قرار بگیرد.
تفسیر نتایج در بیماران دچار نقص ایمنی بایستی با احتیاط انجام شود.
این آزمایش نبایستی به عنوان روش غربالگری در جمعیت عمومی مورد استفاده قرار بگیرد بلکه فقط بایستی در مواقعی که شک بالینی به پاروو ویروس B19 وجود دارد، انجام شود.
انجام این تست و تفسیر نتایج آن برای نوزادان و بیماران دارای نقص ایمنی استاندارد سازی نشده است.
نمونه هایی که دارای آنتی بادی ضدهسته و یا آنتی بادی علیه ویروس EBV می باشند ممکن است نتایج مثبت کاذب و یا Equivocal در آزمایش IgM از خود نشان دهند.
این آزمایش برای مایعات دیگر غیر از سرم استاندارد سازی نشده است.

منابع:
1. Brown KE, Young NS: Parvovirus B19 in human disease. Ann Rev Med. 1997;48:59-67.

2. Markenson GR, Yancey MK: Parvovirus B19 infections in pregnancy. Semin Perinatol. 1998;22(4):309-317.

3. Summers J, Jones SE, Anderson MJ: Characterization of the genome of the agent of erythrocyte aplasia permits its classification as a human parvovirus. J Gen Virol. 1983;64;(Pt 11):2527-2532.

4. Qui J, Soderlund-Venermo M, Young NS. Human Paravoviruses. Clin Microbiol. Rev. 2017 Jan;30(1):43-113. doi: 10.1128/CMR.00040-16.