آزمایشگاه پیوند

Aldosterone , Serum

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر طبیعی
تفسیر نتایج
هشدارها
منابع

کاربرد:
ارزیابی آلدوسترونیسم اولیه (آدنومای آدرنال، کارسینومای آدرنال و هایپر پلازی کورتکس آدرنال) و آلدوسترونیسم ثانویه (بیماری عروق کلیوی، نارسایی قلبی همراه با آسیت، حاملگی و سندرم بارتر)

روش انجام آزمایش:
ELISA

نمونه مورد نیاز:
سرم

اطلاعات بالینی:
آلدوسترون باعث تحریک انتقال سدیم از غشای سلولی به ویژه در توبول های دیستال کلیوی ( جایی که سدیم با هیدروژن و پتاسیم جایگزین می گردد) می شود. هم چنین آلدوسترون در حفظ فشارخون و حجم خون نقش دارد.
آلدوسترون اصلی ترین مینرالوکورتیکوئید است و توسط کورتکس آدرنال تولید می شود.
سیستم رنین- آنژیوتانسین به عنوان تنظیم کننده اصلی سنتز و ترشح آلدوسترون می باشد. هم چنین افزایش غلظت پتاسیم در پلاسما ممکن است بصورت مستقیم تولید هورمون آلدوسترون توسط آدرنال را تحریک کند.

مقادیر طبیعی:
مقادیر طبیعی بر اساس روش آزمایش و نوع کیت مورد استفاده ممکن است متفاوت باشد.

without specific position : Up to 174.0 pg/ml
Supine Position : Up to 160.0 pg/ml
Upright Position : Up to 300.0 pg/ml

نسبت بالای آلدوسترون سرم به فعالیت رنین پلاسما در ساعت، یک نتیجه غربالگری مثبت تلقی شده و نیاز به انجام آزمایشات بیشتر را مطرح می کند. اگر نسبت بالای 20 باشد زمانی نتایج قابل تفسیر است که میزان آلدوسترون سرم نیز بیشتر از ng/dl 15 باشد، که در این شرایط احتمال آلدوسترونیسم اولیه مطرح می شود.
برخی از بیماری های کلیوی ممکن است باعث افزایش سطح رنین و آلدسترون شود.

فعالیت رنین پلاسما در مواردیکه بیمار داروی اسپیرونولاکتون (Aldactone) مصرف کرده باشد غیرقابل تفسیر می باشد. داروی اسپیرونولاکتون به مدت 4-6 هفته قبل از انجام تست بایستی مورد استفاده قرار نگیرد.
سطح آلدسترون در هنگام عصر ممکن است تا 30 درصد کمتر از مقدار آن در اوایل صبح باشد. اگر نمونه گیری در حالتی که فرد به پشت دراز کشیده است انجام شود، نتایج به دست آمده می تواند تا حدود 50%کمتر از حالتی باشد که فرد در هنگام نمونه گیری در حالت نشسته باشد.
حالت هایی که با کاهش شدید سدیم همراه است ممکن است میزان آلدوسترون سرم را بصورت قابل توجهی افزایش دهند. در چنین مواردی پیشنهاد می شود که همزمان با آلدوسترون فعالیت رنین پلاسما هم اندازه گیری شود.
در شرایط فیزیولوژیک تغییر در فعالیت رنین پلاسما بصورت هم سو با تغییر در مقدار آلدوسترون می باشد.
مهارکننده های آنزیمEnzyme (ACE) Angiotensin Converting بصورت کاذب سبب افزایش فعالیت رنین پلاسما می شوند. بنابراین در بیمارانی که تحت درمان با مهارکننده های ACE می باشند سطوح قابل تشخیص فعالیت رنین پلاسما و هم چنین نسبت پایین آلدوسترون به فعالیت رنین پلاسما نمی تواند تشخیص آلدوسترونیسم اولیه را رد کند.
بعلاوه، یک معیار پیش بینی کننده قوی برای آلدوسترونیسم اولیه سطوح بسیار پایین فعالیت رنین پلاسما در بیمارانی است که مهارکننده ACE مصرف می کنند.

1. Young WF Jr: Primary aldosteronism: A common and curable form of hypertension. Cardiol Rev. 1999;7:207-214

2. Young WF Jr: Pheochromocytoma and primary aldosteronism: diagnostic approaches. Endocrinol Metab Clin North Am. 1997;26:801-827

3. Hurwitz S, Cohen RJ, Williams GH: Diurnal variation of aldosterone and plasma renin activity: timing relation to melatonin and cortisol and consistency after prolonged bed rest. J Appl Physiol. 2004;96:1406-1414

4. Inoue K, Goldwater D, Allison M, Seeman T, Kestenbaum BR, Watson KE: Serum aldosterone concentration, blood pressure, and coronary artery calcium: The Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis. Hypertension. 2020;76(1):113-120. doi:10.1161/HYPERTENSIONAHA.120.15006