آزمایشگاه پیوند

Measles (Rubeola) Virus Antibody IgM and IgG , Serum

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر طبیعی
تفسیر نتایج
هشدارها
منابع

کاربرد:
تشخیص آزمایشگاهی عفونت با ویروس سرخک
ارزیابی وضعیت ایمنی افراد در مقابل ویروس سرخک از طریق بررسی آنتی بادی از جنس IgG
ارزیابی عفونت قبلی با ویروس سرخک در افرادیکه قبلا واکسن سرخک دریافت نکرده اند.

روش انجام آزمایش:
ELISA

نمونه مورد نیاز:
سرم

ویروس سرخک عضوی از خانواده پارامیکسوویریده می باشد. سایر ویروس های این خانواده شامل ویروس پارا آنفلوآنزا نوع 1 تا 4، Mumps (اوریون) و (RSV) Respiratory Syncytial Virus می باشند.
ویروس سرخک جزء ویروس های با قابلیت سرایت بسیار بالا می باشد و از طریق تماس با قطرات تنفسی فرد بیمار انتقال می یابد.
بیماری سرخک یک دورۀ اولیه (Incubation period) بدون علائم بالینی دارد که حدود 8-12 روز طول می کشد و پس از آن با علائمی مانند تب، سرفه خشک، آبریزش بینی، گلو درد، التهاب چشم، رش های پوستی و دانه های سفید رنگ در قسمت داخلی دهان همراه می شود.
افرادی که دارای نقص سیستم ایمنی هستند و خانم های باردار و افرادی که دچار سوء تغذیه هستند در خطر بروز عوارض شدید بیماری سرخک به دنبال آلودگی با ویروس هستند که شامل ذات الریه و درگیری سیستم اعصاب مرکزی می باشد.
به دنبال واکسیناسیون عمومی علیه ویروس سرخک شیوع این بیماری بسیار کاهش پیدا کرده است، اما شیوع این بیماری میتواند در اثر تماس افراد واکسینه نشده و همچنین افرادیکه دچار ضعف سیستم ایمنی هستند با مسافران آلوده به ویروس که از سایر کشورها وارد می شوند افزایش پیدا کند. بهترین راه مقابله با عفونت و هم چنین شیوع این بیماری انجام واکسیناسیون علیه این ویروس می باشد.
تشخیص عفونت سرخک اغلب براساس تظاهرات بالینی انجام می شود. تشخیص آزمایشگاهی این بیماری بر اساس بررسی حضور آنتی بادی علیه این ویروس در سرم می باشد. حضور آنتی بادی از نوع IgM بیانگر عفونت اخیر با این ویروس می باشد امّا به تنهایی نباید در تشخیص عفونت با ویروس سرخک مورد استفاده قرار بگیرد.
غربالگری برای آنتی بادی IgG علیه ویروس سرخک می تواند در شناسایی افرادیکه برعلیه این ویروس ایمن نشده اند کمک کننده باشد.

مقادیر طبیعی با توجه به روش آزمایش و نوع کیت مورد استفاده ممکن است متفاوت باشد.

Anti Measles Ab (IgG & IgM):
Negative : <9.0
Equivocal : 9.0-11.0
Positive : > 11.0

حضور IgM همراه با حضور یا عدم حضور IgG ، علیه ویروس سرخک احتمال عفونت اخیر و یا فاز حاد بیماری عفونت با ویروس سرخک را مطرح می کند.
نتایج مربوط به آزمایش IgM علیه ویروس سرخک نبایستی به تنهایی برای تشخیص عفونت ویروس سرخک مورد استفاده قرار بگیرد.
عدم وجود آنتی بادی از جنس IgMنشان دهندۀ عدم عفونت اخیر با ویروس سرخک است. اگرچه ممکن است این تست در اوایل بیماری نتایج منفی داشته باشد، بنابراین نتایج آن بایستی درکنار علائم بالینی تفسیر شود.
ارزیابی IgM برای ویروس سرخک بایستی در افرادیکه دارای علائم مشکوک هستند انجام شود.
حضور آنتی بادی IgG علیه ویروس سرخک بدون حضور IgM بیانگر برخورد قبلی با ویروس سرخک از طریق عفونت و یا از طریق واکسیناسیون می باشد.
عدم حضور آنتی بادی IgG علیه ویروس سرخک نشان دهندۀ عدم وجود پاسخ ایمنی اختصاصی و یا عدم برخورد قبلی با ویروس سرخک می باشد. این افراد به عنوان ایمن نشده در برابر عفونت با ویروس سرخک در نظر گرفته می شوند.

- نمونه سرمی که در فاز حاد بیماری سرخک و یا بلافاصله پس از واکسیناسیون جمع آوری شده باشد ممکن است نتایج منفی برای آنتی بادی IgM و IgG نشان دهد.
- در برخی از موارد مانند هپاتیت مزمن فعال، لوپوس سیستمیک و منونوکلئوز عفونی ممکن است آنتی بادی IgM واکنش دهنده با ویروس سرخک تولید شود.
- آنتی بادی از جنس IgG علیه ویروس سرخک ممکن است در سرم افرادیکه عفونت قبلی نداشته اند و واکسن دریافت نکرده اند، امّا طی چند ماه گذشته فرآورده های خونی دریافت کرده اند یافت شود.

1. Perry RT, Halsey NA: The clinical significance of measles-a review. J Infect Dis. 2004;189(Supp 1):S4-S16.

2. Babbott FL, Gordon JE: Modern measles. Am J Med Sci. 1954;228:334-361.

3. Liebert UG: Measles virus infections of the central nervous system. Intervirology. 1997;40:176-184.

4. Centers for Disease Control and Prevention (CDC): Measles-United States, 1999. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2000;49(25):557-560.

5. Centers for Disease Control and Prevention (CDC): Increased Transmission and Outbreaks of Measles-European Region. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2011;60(47):1605-1610.

6. Cremer NE, Devlin VL, Riggs JL, Hagens SJ: Anomalous antibody responses in viral infection: specific stimulation or polyclonal activation? J Clin Microbiol. 1984;20:468-472.