آزمایشگاه پیوند

Placental Growth Factor (PLGF)

کاربرد
اطلاعات بالینی
تفسیر نتایج
هشدارها

تشخیص زودهنگام پره اکلامپسی (pre-eclampsia) در زنان باردار

روش انجام آزمایش:
Electrochemiluminescence (ECL)

نمونه مورد نیاز:
سرم

پره اکلامپسی یکی از عوارض بارداری است که درصورت عدم تشخیص به موقع می تواند سبب ایجاد آسیب های جدی به مادر و جنین شود. پره اکلامپسی در 3 تا 5 درصد موارد بارداری ها اتفاق می افتد و می تواند سبب مرگ و میر در مادران باردار و نوزادان شود.
اگرچه علت دقیق پره اکلامپسی هنوز مشخص نشده است، اما به نظر می رسد که این حالت ناشی از مشکلات جفتی (Placental) باشد. این مشکلات سبب آزادسازی فاکتورهای آنژیوژنیک (Angiogenic) از جفت می شود که می تواند سبب اختلال عملکردی در سلول های اندوتلیال شود.
از مشخصه های پره اکلامپسی افزایش فشارخون و علائم ناشی از آسیب های کبدی و کلیوی می باشد. این حالت معمولا بعد از هفته 20 حاملگی اتفاق می افتد. اگرچه بسیاری از موارد علائم خفیف می باشد، اما در برخی موارد درصورت عدم شناسایی و درمان به موقع می تواند باعث عوارض بسیار جدی در مادر و کودک شود.
شانس بروز پره اکلامپسی در موارد زیر افزایش پیدا می کند:
1- بیماران دیابتی
2- افرادی که فشارخون بالا دارند
3- بیماری های کلیوی
4- افراد مبتلا به بیماری های خودایمن مانند لوپوس و سندرم آنتی فسفولیپید
5- افرادی که سابقه افزایش فشارخون و پره اکلامپسی در بارداری قبلی داشته اند
6- سابقه خانوادگی پره اکلامپسی
7- بارداری در سن 40 سال به بالا
8- گذشت بیش از 10 سال از بارداری قبلی
9- بارداری های چند قلویی
10- BMI بیش از 35
در طول دوران بارداری فشارخون و پروتئین ادرار بطور منظم مورد ارزیابی قرار می گیرد. درصورتیکه نتایج مربوطه بعد از هفته 20 حاملگی به نفع پره اکلامپسی باشد، آزمایش فاکتور رشد جفتی (Placental growth factor) می تواند در تشخیص پره اکلامپسی کمک کننده باشد.
اگر سطح این فاکتور بالا باشد تشخیص پره اکلامپسی بسیار غیر محتمل است اما درصورتیکه مقدار این فاکتور پایین باشد نشاندۀ یک مشکل احتمالی در جفت (Placenta) و نه لزوما پره اکلامپسی می باشد.

مقادیر پایین PLGF (کمتراز 100 pg/ml) قبل از 35 هفتگی بارداری می تواند بیانگر Pre-eclampsia باشد که در این موارد بایستی ظرف مدت 14 روز بایستی زایمان انجام شود.
مقادیر طبیعی:
بسته به نوع کیت و روش انجام آزمایش، مقادیر مرجع می تواند متفاوت باشد. در حال حاضر با توجه به کیت مورد استفاده در آزمایشگاه و بسته به هفته بارداری از مقادیر مرجع زیر استفاده می شود.

نمونه گیری در افرادیکه از دوزهای درمانی بالای بیوتین (>5 mg/day) استفاده می کنند بایستی حداقل 8 ساعت پس از دریافت آخرین دوز بیوتین انجام شود.
نتایج آزمایش حتما بایستی در کنار علائم بالینی و سایر آزمایشات مربوطه بیمار تفسیر شود.