آزمایشگاه پیوند

M2 Pyruvate Kinase (Feces,PKM2)

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر نتایج
هشدارها

به عنوان یک مارکر سرطانی برای کمک به تشخیص سرطان روده بزرگ.

روش انجام آزمایش:
ELISA

نمونه مورد نیاز:
نمونه مدفوع

ایزو آنزیم نوع M2 از آنزیم پیرووات کیناز (PKM2 ) در فرم دایمر خود یک آنزیم کلیدی در متابولیسم تومور می باشد. PKM2 یک مارکر سرطانی اختصاصی یک بافت خاص محسوب نمی شود و در بسیاری از تومورها مقدار آن افزایش پیدا می کند. اما افزایش مقدار آن در نمونه مدفوع می تواند به عنوان نشانه اولیه در شناسایی کارسینومای کولورکتال می باشد.
PKM2 یک مارکر پایدار و حساس است که تحت تأثیر داروها، رژیم غذایی، مصرف مکمل ها و تخریب آنزیمی قرار نمی گیرد. اندازه گیری این آنزیم یک روش تشخیصی غیرتهاجمی برای ارزیابی عملکرد دستگاه گوارش می باشد.
اندازه گیری PKM2 در نمونه مدفوع یک روش سریع در غربالگری سرطان های روده می باشد. این تست قادر به تشخیص پولیپ ها و تومورهای خونریزی دهنده و غیرخونریزی دهنده روده می باشد.
براساس پیشنهاد سازمان بهداشت جهانی (WHO) غربالگری برای سرطان روده در تمامی افراد بالای 50 سال بایستی انجام شود. افزایش میزان PKM2 در مدفوع به عنوان بخشی از غربالگری اولیه سرطان روده است که می تواند پیشنهاد دهندۀ انجام آندسکوپی و کلونوسکوپی در بیمار باشد.
هم چنین این مارکر می تواند به عنوان نشانه ای جهت ارزیابی پاسخ به درمان در مبتلایان به سرطان های روده مورد استفاده قرار بگیرد.

مقادیر مرجع می تواند بر اساس روش و نوع کیت مورد استفاده، متفاوت باشد اما به طور معمول
- مقادیر بین 0-4 unit/ml به عنوان مقادیر طبیعی درنظر گرفته می شود.
- مقادیر بالاتر از 4 unit/mlبه عنوان مقادیر غیرطبیعی و افزایش یافته(Positive) درنظر گرفته می شود.

مقادیر بالاتر از 4 unit/ml ممکن است بیانگر آدنومای دستگاه گوارش، سرطان کلورکتال و یا سایر کارسینوماهای دستگاه گوارش باشد.

- افزایش میزان PKM2 ممکن است در مواردی مانند بیماری های التهابی روده ( Crohnو کولیت اولستراتیو)، چاقی، پولیپ های دستگاه گوارش، سرطان های ریه و کلیه و بیماری های التهابی نیز مشاهده شود.
- PKM2 مارکر حساس تری نسبت به CEA و CA72-4 می باشد و مارکر سرطانی با ارزشی در شناسایی
سرطان های دستگاه گوارش می باشد.
- PKM2 حساسیت و اختصاصیت پایینتری نسبت به مارکر CA19-9 در تشخیص سرطان های پانکراسی
دارد. هرچند که در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوما افزایش همزمان PKM2 و CA19-9 مشاهده می شود.