آزمایشگاه پیوند

Digoxin test

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر نتایج
هشدارها

مانیتور کردن درمان با داروی Digoxin.

نمونه:

Serum

آمادگی قبل از انجام آزمایش:

به مدت 12 ساعت قبل از انجام نمونه گیری بیمار نبایستی داروهای مولتی ویتامین و مکمل هایی که حاوی بیوتین (ویتامین B7) مصرف کند. این ویتامین معمولا در مولتی ویتامین ها و مکمل هایی که برای مو، پوست و ناخن مورد استفاده قرار می گیرند وجود دارد.

نمونه گیری بایستی 8-6 ساعت پس از مصرف آخرین دُز digoxin انجام شود.

digoxin دارویی است که بطور گسترده برای درمان نارسایی احتقانی قلب و اختلالات ریتمی قلب مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو سبب بهبود قدرت انقباض میوکارد می شود و بازدهی قلب را افزایش می دهد.که در نهایت سبب کاهش اندازه قلب، کاهش فشار عروقی و کاهش حجم خون می شود. این دارو همچنین سبب تثبیت و کاهش ضربان بطنی می شود.

digoxin ازطریق خوراکی تجویز می شود و به راحتی جذب می شود و به طور گسترده در بافت های بدن به ویژه قلب، کلیه و کبد توزیع می شود.

برخی از عوامل می توانند بر روی میزان جذب، توزیع و دسترسی بافتی دارو تأثیر بگذارند. این عوامل شامل باکتری های طبیعی روده، وجود غذا در شکم در هنگام مصرف دارو، فعالیت های ورزشی شدید، مصرف داروهای quinine یا quinidine و مصرف همزمان برخی دیگر از داروها می باشند.

کودکان به طور کلی به تجویزدُزهای بالاتری از دارو نیاز دارند.

بعد از تجویز خوراکی دارو، یک افزایش اولیه در غلظت سرمی این دارو ایجاد می شود ولی برقراری تعادل بین سطح سرمی و بافتی این دارو در حدود 8-6 ساعت به طول می انجامد. به همین دلیل نمونه خون جهت اندازه گیری digoxin بایستی 8-6 ساعت پس از مصرف آخرین دُز دارو انجام شود.

این دارو به طور اولیه در ادرار ترشح می شود. میانگین نیمه عمر پاکسازی این دارو بین 60-30 ساعت تخمین زده شده است. اما ممکن است در بیمارانی که دچار نارسایی کلیوی هستند بطور قابل توجهی افزایش پیدا کند و باعث تجمع این دارو در بدن و ایجاد اثرات سمی در بدن شود.

علائم مسمومیت با digoxin معمولا شبیه به علائم آریتمی های قلبی است که بیمار بخاطر آن داروی digoxin را مصرف کرده است. از سایر علائم مسمومیت با این دارو می توان به عوارض گوارشی مانند: بی اشتهایی، اسهال، استفراغ و دردهای شکمی و عوارض عصبی مانند: خستگی، بی حالی، اختلال بینایی، سرگیجه و افسردگی اشاره کرد.

مسمومیت ناشی از digoxin ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد:

دُز درمانی این دارو بسیار محدود می باشد و اختلاف بسیار کمی بین سطوح درمانی و سمی این دارو وجود دارد.
افراد مختلف از لحاظ توانایی در متابولیزه کردن این دارو و پاسخ به این دارو با یکدیگر تفاوت دارند.
جذب انواع مختلف این دارو ممکن است تا بیش از 2برابر در افراد متفاوت باشد.
به نظر می رسد که با افزایش سن، حساسیت به مسمومیت با این دارو افزایش می یابد.

هنوز محدوده درمانی مشخص برای افراد زیر 16 سال تعریف نشده است.

در افراد بالای 16 سال محدوده درمانی دارو 0.6-1.6 ng/ml می باشد و غلظت های بیشتر یا مساوی 40 ng/ml به عنوان غلظت های سمی در نظر گرفته می شود.

سطح درمانی این دارو بین 0.6-1.6 نانوگرم بر میلی لیتر می باشد و سطوح بالاتر از 40 نانوگرم بر میلی لیتر می تواند سبب مسمومیت و اختلالات بالینی ناشی از آن شود.

پاسخ بیماران مختلف به این دارو متفاوت است و نارسایی کلیوی سبب تجمع این دارو در بدن می شود.
در این روش هم فرم آزاد و هم شکل متصل شدۀdigoxin اندازه گیری می شود. بنابراین حضور مقادیر بالای داروی digibind (آنتی بادی علیه digoxin) که برای درمان مسمومیت با digoxin استفاده می شود، می تواند سبب افزایش تخمین مقادیر دارو شود.
فاکتورهای واکنش دهنده ایمنی شبیه به digoxin ممکن است به صورت کاذب سبب افزایش مقادیر اندازه گیری شده در نوزادان و بیمارانی که بیماری های کبدی و کلیوی پیشرفته دارند، شود.
در بیمارانی که مقادیر بالایی از biotin (>5 mg/day) مصرف می کنند، نمونه گیری بایستی 8 ساعت پس از مصرف آخرین دُز بیوتین انجام شود.