آزمایشگاه پیوند

GGT (گاماکلوتامیل ترانسفراز)

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر
هشدار ها
رفرانس ها

تشخیص و نظارت بر بیمارهای کبدی صفراوی ، در حال حاضر حساس ترین شاخص آنزیمی بیماری کبدی است.
بررسی اینکه آیا افزایش مشاهده شده آلکالین فسفاتاز به دلیل بیماری اسکلتی است (گاما-گلوتامیل ترانسفراز طبیعی: GGT) یا وجود بیماری کبدی-صفراوی را نشان می دهد (افزایش GGT.
آزمایش غربالگری برای اعتیاد به الکل.

گاما-گلوتامیل ترانسفراز (GGT) اصولاً در سلولهای کلیه ، کبد و پانکراس وجود دارد.
مقادیر کمی در بافتهای دیگر وجود دارد. حتی اگر بافت کلیوی بالاترین سطح GGT را داشته باشد ، به نظر می رسد آنزیم موجود در سرم از سیستم کبدی-صفراوی سرچشمه می گیرد و فعالیت GGT در هر نوع بیماری کبدی افزایش می یابد. در موارد انسداد صفراوی داخل یا بعد از کبد بیشترین میزان را دارد ، و به حدود 5 تا 30 برابر مقدار طبیعی می رسد. GGT نسبت به آلکالین فسفاتاز (ALP) ، لوسین آمینوپپتیداز ، آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) حساسیت بیشتری در تشخیص زردی انسدادی ، کلانژیت و کوله سیستیت دارد. افزایش آن زودتر از آنزیم های دیگر اتفاق می افتد و مدت بیشتری ادامه دارد. در هپاتیت عفونی فقط افزایش متوسط (5-2 برابر طبیعی) اتفاق می افتد و در این شرایط ، تعیین GGT از نظر تشخیصی از اندازه گیری ترانس آمینازها کمتر مفید است. در بیماران با نئوپلاسم اولیه یا ثانویه (متاستاتیک) افزایش قابل توجه GGT نیز مشاهده می شود. افزایش سطح GGT نه تنها در سرم بیماران مبتلا به سیروز الکلی بلکه در اکثر سرم های افرادی که از مشروبات الکلی استفاده می کنند نیز مشاهده می شود. مطالعات بر ارزش سطح GGT سرم در تشخیص بیماری کبدی ناشی از الکل تأکید کرده اند. مقادیر افزایش یافته GGT سرم نیز در بیمارانی که داروهایی مانند فنی توئین و فنوباربیتال دریافت می کنند دیده می شود و تصور می شود که این نشان دهنده القای فعالیت آنزیم جدید باشد.
مقادیر طبیعی در بیماری های مختلف عضلانی و در نارسایی کلیه مشاهده می شود. مقادیر طبیعی همچنین در موارد بیماری اسکلتی ، کودکان بالای 1 سال و در زنان باردار سالم در شرایطی که ALP افزایش یافته است دیده می شود.

مردان :
0 تا 11 ماه : > 178 U/L
1سال تا 6 سال : > 21U/L
7 سال تا 12 سال : > 24U/L
13سال تا 17 سال : > 43U/L
بزرگتر و مساوی 18 سال : 8.0 – 61.0 U/L
زنان :
0 تا 11 ماه : > 178 U/L
1سال تا 6 سال : > 21U/L
7 سال تا 12 سال : > 24U/L
13سال تا 17 سال : > 26U/L
بزرگتر و مساوی 18 سال : 5.0 – 36.0 U/L

افزایش فعالیت گاما-گلوتامیل ترانسفراز (GGT) در هر نوع بیماری کبدی مشاهده می شود ، اگرچه بیشترین افزایش در انسداد صفراوی داخل یا بعد از کبد دیده می شود. مقادیر بالا همچنین می تواند نشان دهنده سیروز الکلی یا افرادی باشد که مشروبات الکلی مصرف می کنند.
یافته ها نشان می دهد که افزایش فعالیت GGT و آلکالن فسفاتاز (ALP) با بیماری کبدی-صفراوی سازگار است این درحالی است که چنانچه فعالیت آنزیم GGT طبیعی و فعالیت آنزیم ALP افزایش یافته باشد شرایط به نفع بیماری های استخوانی است.

فعالیت گاما-گلوتامیل ترانسفراز با داروهایی مانند فنی توئین و فنوباربیتال قابل القا است و بنابراین ، تا زمانی که مصرف دارو منتفی نباشد ، نباید افزایش را نشانگر بیماری کبد دانست.افزایش فعالیت آنزیم، همچنین بعد از مصرف مشروبات الکلی مشاهده می شود.
در موارد بسیار نادر ، گاموپاتی ، به ویژه ، نوع IgM (ماکروگلوبینمیای Waldenstrom) ممکن است نتایج غیر قابل اطمینان ایجاد کند.

1. Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Edited by CA Burtis, ER Ashwood. WB Saunders Company, Philadelphia, 1994
2. Heiduk M, Page I, Kliem C, et al: Pediatric reference intervals determined in ambulatory and hospitalized children and juveniles. Clin Chim Acta 2009:406:156-161