آزمایشگاه پیوند

Calprotectin (کالپروتکتین)

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر نرمال
تفسیر
هشدار ها
رفرانس ها

ارزیابی بیماران مشکوک به داشتن فرآیند های التهابی دستگاه گوارش.
تشخیص بیماری التهابی روده (IBD) از سندرم روده تحریک پذیر (IBS) ، هنگامی که همراه با سایر روش های تشخیصی از جمله آندوسکوپی ، بافت شناسی و تصویربرداری استفاده شود.

کالپروتکتین Calprotectin) (، که به عنوان یک هترودایمر از S100A8 و S100A9 تشکیل شده است ، عضوی از خانواده پروتئین متصل شونده به کلسیم S100 است. این پروتئین در درجه اول توسط گرانولوسیت ها و به میزان کمتر توسط مونوسیت ها/ماکروفاژها و سلول های اپیتلیال بیان می شود. در نوتروفیل ها ، کالپروتکتین تقریباً 60 درصد از کل پروتئین سیتوپلاسمی را شامل می شود. فعال شدن سیستم ایمنی روده باعث به کار گیری سلول های سیستم ایمنی ذاتی از جمله نوتروفیل ها می شود. سپس نوتروفیل ها فعال می شوند که این امر منجر به آزاد شدن پروتئین های سلولی از جمله کالپروتکتین می شود. کالپروتکتین سرانجام از عرض سد اپیتلیال جابجا شده و وارد لومن روده می شود. با پیشرفت روند التهابی ، کالپروتکتین آزاد شده قبل از اینکه از بدن دفع شود توسط مواد مدفوع جذب می شود.مقدار کالپروتکتین موجود در مدفوع متناسب با تعداد نوتروفیل های موجود در مخاط دستگاه گوارش است و می تواند به عنوان نشانگر غیر مستقیم التهاب روده مورد استفاده قرار گیرد.
Calprotectin بیشتر به عنوان بخشی از ارزیابی تشخیصی بیماران مشکوک به بیماری التهابی روده (IBD) استفاده می شود. بیماران مبتلا به IBD ممکن است مبتلا به بیماری کرون (Crohn disease) یا کولیت های اولسریتیو (ulcerative colitis ) باشند.اگرچه در آسیب شناسی و تظاهرات بالینی متمایز می باشند ، هر دو با التهاب قابل توجه روده همراه هستند.افزایش غلظت کالپروتکتین مدفوع ممکن است در تشخیص IBD از اختلالات عملکردی دستگاه گوارش ، مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS) مفید باشد. کالپروتکتین مدفوع وقتی برای تشخیص افتراقی استفاده می شود ، دارای اختصاصیت و حساسیت 85 درصدی می باشد.با این حال ، باید به خاطر داشت که افزایش کالپروتکتین مدفوع برای IBD تشخیصی نیست ، زیرا اختلالات دیگر مانند بیماری سلیاک ، سرطان روده بزرگ و عفونت های گوارشی نیز ممکن است با التهاب نوتروفیلی همراه باشد.

بسته به نوع کیت و روش انجام آزمایش مقادیر مرجع می تواند متفاوت باشد:
نرمال : 50 میکروگرم بر گرم
مشکوک : 50 - 120 میکروگرم بر گرم
غیر طبیعی : بیشتر از 120 میکروگرم

غلظت کالپروتکتین 50.0 mcg/g و کمتر نشان دهنده یک روند التهابی فعال در سیستم گوارشی نیست. برای بیمارانی که علائم گوارشی را تجربه می کنند ، ارزیابی بیشتر برای اختلالات عملکردی دستگاه گوارش را باید در نظر گرفت.
غلظت کالپروتکتین بین 50.1 تا 120.0 میکروگرم بر گرم لب مرز یا مشکوک (Borderline) است و ممکن است نشان دهنده یک روند التهابی خفیف باشد ، مانند بیماری التهابی روده درمان شده (IBD) یا همراه با مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) یاآسپرین دیده شود. برای بیمارانی که علائم بالینی نشان دهنده IBD دارند ، ممکن است آزمایش مجدد پس از 4 تا 6 هفته انجام شود.
غلظت کالپروتکتین 120.1 mcg/g و بالاتر نشان دهنده یک فرآیند التهابی فعال در سیستم گوارشی است.آزمایش های تشخیصی بیشتری برای تعیین علت التهاب پیشنهاد می شود.

افزایش میزان کالپروتکتین مدفوع برای بیماری التهابی روده (IBD) تشخیصی نیست و غلظت نرمال کالپروتکتین مدفوع نیز احتمال IBD را منتفی نمی کند. تشخیص IBD باید بر اساس ارزیابی بالینی ، آندوسکوپی ، بافت شناسی و مطالعات تصویربرداری باشد.
نتایج مرزی (Borderline) در کالپروتکتین مدفوع ممکن است در بیمارانی که از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) ، آسپرین یا مهار کننده های پمپ پروتون استفاده می کنند ، مشاهده شود.
برای نتایج مرزی ، آزمایش مجدد در 4 تا 6 هفته آتی پیشنهاد می شود.
افزایش کالپروتکتین مدفوع ممکن است در سایر بیماریهای همراه با التهاب نوتروفیلی سیستم گوارشی ، از جمله بیماری سلیاک ، سرطان روده بزرگ و عفونت های گوارشی مشاهده شود.

کاهش غلظت کالپروتکتین مدفوع ممکن است در بیماران مبتلا به نوتروپنی یا گرانولوسیتوپنی مشاهده شود.

با توجه به عدم توزیع یکنواخت کالپروتکتین در مواد مدفوع ، هنگامی که بیماران به مرور زمان تحت نظارت قرار می گیرند ، به ویژه در نمونه هایی با غلظت بالای کالپروتکتین ، ممکن است تنوع در نتایج مشاهده

1. Gisbert JP, McNicholl AG, Golmollon F: Questions and answers on the role of faecal calprotectin as a biological marker in inflammatory bowel disease. Digest Liver Dis. 2009;41:56-66
2. Campeotto F, Butel MJ, Kalach N, et al: High faecal calprotectin concentrations in newborn infants. Arch Dis Child-Fetal. 2004;89:F353-F355
3. Dabritz J, Musci J, Foell D: Diagnostic utility of faecal biomarkers in patients with irritable bowel syndrome. World J Gastroentero. 2014;20(2):363-375
4. Fagerberg, UL, Loof L, Merzoug RD, et al: Fecal calprotectin levels in healthy children studied with an improved assay. J Pediatr Gastr Nutr. 2003;37:438-472
5. Sherwood RA, Walsham NE, Bjarnason I: Gastric, pancreatic, and intestinal function. In: Rifai N, Horwath AR, Wittwer CT, eds. Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics. 6th ed. Elsevier; 2018:1398-1420