آزمایشگاه پیوند

Aptima HPV assay

کاربرد
اطلاعات بالینی
مقادیر طبیعی
تفسیر نتایج
هشدارها
منابع

اولین روش مورد تائید FDA برای شناسایی HPV RNA
آخرین تکنولوژی مورد استفاده برای شناسایی mRNA مربوط به High-risk HPV ، به منظور کاهش نتایج مثبت کاذب در غربالگری سرطان دهانه رحم.

نمونه مورد نیاز :
سلول های جمع آوری شده از دهانه رحم در ویال های مخصوص Thin Prep که حاوی محلول نگهدارنده سیتولوژی می باشد.

روش انجام آزمایش :
Nucleic Acid Amplification Test (NAAT)

ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papilloma Virus) (HPV) ویروس های کوچک و بدون پوشش هستند که دارای ژنوم از جنس DNA دو رشته ای و حلقوی می باشند. در حال حاضر بیش از 200 ژنوتایپ مختلف از ویروس HPV شناسایی شده است و دائماً ژنوتایپ های جدید در حال شناسایی می باشد.
برخلاف سایر جنس های HPV که فقط اپی تلیوم پوستی را درگیر می کنند، جنس آلفا پاپیلوما ویروس علاوه بر پوست قادر به آلوده کردن مخاط نیز می باشد. این گروه از ویروس ها که مخاط را درگیر می کنند، بر اساس توانایی ایجاد سرطان به دو دسته کم خطر و پرخطر (High-risk HPV) تقسیم بندی می شوند. در بین ژنوتایپ های شناخته شده ژنوتایپ HPV-16 و HPV-18 به عنوان شایعترین عوامل سرطان دهانه رحم شناخته می شود. توانایی سرطان زایی در hr-HPV توسط پروتئین های ویروسی به نام E6 و E7 میانجی گری می شوند که این پروتئین ها به ترتیب پروتئین های سرکوب کننده سرطان شامل P53 و رتینوبلاستوما (Rb) را مهار می کنند.
مطالعات نشان داده است که DNA مربوط به HPV در 99.7 درصد از کارسینوماهای دهانه رحم وجود داشته است. زمانیکه روش پاپ اسمیر همراه با آزمایش ارزیابی hr-HPV DNA انجام می شود، حساسیت تشخیصی برای شناسایی سرطان دهانه رحم بیش از 99 درصد می باشد.
ارزیابی HPV mRNA ، نسل جدیدی از تکنولوژی شناسایی HPV می باشد. بیان مقادیر بالایی از Oncoprotein های E6 و E7 مربوط به HPV، ارتباط مستقیمی با پیشروی بیماری های دهانه رحم دارد. بیان بالای این پروتئین ها نقش مهمی در رشد سلول های بدخیم دهانه رحم دارد.
Aptima HPV assay ، اولین روش مورد تأیید Food and drug Administration (FDA) ادارۀ غذا و داروی ایالات متحده آمریکا، جهت شناسایی و تشخیص mRNA مربوط به ویروس HPV می باشد.
این روش قادر به شناسایی mRNA مربوط به 14 ژنوتایپ مختلف پرخطر ویروس (hr-HPV) HPV که با سرطان دهانه رحم در ارتباط هستند، می باشد. این روش می تواند در همراهی با آزمایش پاپ اسمیر برای زنان با سن 30 سال به بالا مورد استفاده قرار بگیرد.
درحدود 94 درصد آدنوکارسینومای دهانه رحم توسط HPV های تایپ 16 و 18 و 45 ایجاد می شود. در روش Aptima HPV Genotyping این تایپ های ایجاد کننده آدنوکارسینوما قابل شناسایی و ژنوتایپینگ می باشند.
هر چند که آزمایش شناسایی HPV DNA دارای حساسیت بالایی است و نتایج منفی آن دارای ارزش بالایی است، اما نشان داده شده است که اختصاصیت آن بسیار کمتر از روش سیتولوژی می باشد که ارزش نتایج مثبت در این روش را کاهش می دهد. مطالعات نشان داده است که روش Aptima HPV mRNA نه تنها دارای حساسیت بالا در حد روش ارزیابی HPV DNA است، بلکه از اختصاصیت بالایی برخوردار بوده که به نوبه خود ارزش نتایج مثبت آن نیز نسبت به روش ارزیابی HPV DNA بهبود یافته است.
در مواردیکه عفونت HPV بصورت پایدار درمی آید بیان mRNA آن نیز افزایش می یابد بنابراین ارزیابی high-risk HPV mRNA اختصاصیت بالایی در ارزیابی پیشرفت بیماری های سرویکس دارد.
بررسی ها نشان می دهد که روش Aptima HPV assay نسبت به روش ارزیابی HPV DNA ، 24درصد نتایج مثبت کاذب کمتری دارد.

Positive : شناسایی mRNA مربوط به انکوپروتئین های E6 / E7
Negative : عدم شناسایی mRNA مربوط به انکوپروتئین های E6 / E7

حضور mRNA مربوط به انکوپروتئین های E6 / E7 در نمونه های سلولی جمع آوری شده از دهانه رحم نشان دهندۀ عفونت با انواع پر خطر ویروس (high-risk HPV) HPV می باشد و هم چنین بیانگر این مطلب است که در حال حاضر عفونت بصورت فعال وجود دارد که می تواند باعث بیماری های دهانه رحم از جمله سرطان دهانه رحم شود.

نمونه های جمع آوری شده از دهانه رحم بایستی تا قبل از انجام آزمایش در دمای اتاق نگهداری شوند و نمونه های نگهداری شده در ویال های Thin Prep قابل نگهداری در دمای اتاق تا 21 روز می باشند و در عرض 21 روز از انجام نمونه گیری می بایست آزمایش بر روی آن انجام شود.
بیماران بایستی 48-72 ساعت قبل از انجام نمونه گیری از شستشوی محل نمونه گیری خودداری نمایند.
نمونه گیری نبایستی در طی عادت ماهیانه و یا بلافاصله پس از آن انجام شود.
high-risk HPV شامل تایپ های , 16 18, 31, 33 ,35 , 39 , 45 , 51 , 52 , 56 , 58 , 59 , 66 و 68 می باشد، در این روش این تایپ های مختلف از یکدیگر تمایز داده نمی شوند.
نتایج منفی کاذب بدست آمده در این روش می تواند ناشی از نمونه گیری نامناسب و یا عفونت خفیف با ویروس باشد.

1. Walboomers, J. M., M.V. Jacobs, M.M. Manos, F.X. Bosch, J.A. Kummer, K.V. Shah, P.J. Snijders, J. Peto, C. J. Meijer, N. Muñoz. 1999. Human papillomavirus is a necessary cause of invasive cervical cancer worldwide. J Pathol. 189:12-19.
2. Li N., S. Franceschi, R. Howell-Jones, P. J. Snijders, G. M. Clifford. 2010. Human papillomavirus type distribution in 30,848 invasive cervical cancers worldwide: Variation by geographical region, histological type and year of publication. Int J Cancer, n/a. doi: 10.1002/ ijc.25396.
3. Czegledy J., C. Losif, B.G. Hansson, M. Evander, L. Gergely, and G. Wadell. 1995. Can a test for E6/E7 transcripts of human papillomavirus type 16 serve as a diagnostic tool for the detection of micrometastasis in cervical cancer? Int J Cancer. 64(3):211-5.
4. Doorbar, J. 2006. Molecular biology of human papillomavirus infection and cervical cancer. Clin Sci (Lond). 110(5):525-41.
5. Burd, E.M. 2003. Human papillomavirus and cervical cancer. Clin Microbiol Rev. 16(1):1-17.
6. Lambert P.F., H. Pan, H.C. Pitot, A. Liem, M. Jackson, and A.E. Griep. 1993. Epidermal cancer associated with expression of human papillomavirus type 16 E6 and E7 oncogenes in the skin of transgenic mice. Proc Natl Acad Sci U S A. 90(12):5583-7.
7. Kjaer S.K., A.J.C. van den Brule, G., Paull, E.I. Svare, M.E. Sherman, B.L. Thomsen, M. Suntum, J.E. Bock, P.A. Poll, and C.J.L.M. Meijer. 2002. Type specific persistence of high risk human papillomavirus (HPV) as indicator of high grade cervical squamous intraepithelial lesions in young women: population based prospective follow up study. BMJ. 325(7364): 572-579.
8. Monsonego J., F.X. Bosch, P. Coursaget, J.T. Cox, E. Franco, I. Frazer, R. Sankaranarayanan, J. Schiller, A. Singer, T.C. Wright Jr, W. Kinney, C.J. Meijer, J. Linder, E. McGoogan, and C. Meijer. 2004. Cervical cancer control, priorities and new directions. Int J Cancer. 108(3):329-33. Erratum in: Int J Cancer. 108(6):945.
9. Cuschieri, K.S., M.J. Whitley, H.A. Cubie. 2004. Human papillomavirus type specific DNA and RNA persistence--implications for cervical disease progression and monitoring. J. Med. Virol. 73(1): 65-70.
10. Baseman J.G., and L.A. Koutsky. 2005. The epidemiology of human papillomavirus infections. J Clin Virol. 32 Suppl 1:S16-24.
11. Wu R, Belinson SE, Du H, Na W, Qu X, Wu R, et al. Human papillomavirus messenger RNA assay for cervical cancer screening: the Shenzhen Cervical Cancer Screening Trial I. International Journal of Gynecological Cancer: official journal of the International Gynecological Cancer Society. 2010; 20(8):1411-4. 12.